از صعود اورست تا سقوط انسانيت

Sunday, July 31, 2005

 

لسان الغيب


اي نور چشم من سخني هست گوش كن ##### تا ساغرت پر است بنوشان و نوش كن
در راه عشق وسوسه اهرمن بسي است ##### پيش آي و گوش دل به پيام سروش كن
برگ نوا تبه شد و ساز طرب نماند ####### اي چنگ ناله بركش و اي دف خروش كن
تسبيح و خرقه لذت مستي نبخشدت ####### همت درين عمل طلب از ميفروش كن
پيران سخن ز تجربه گويند گفتمت ####### هان اي پسر كه پير شوي پند گوش كن
بر هوشمند سلسله ننهاد دست عشق ####### خواهي كه زلف يار كشي ترك هوش كن
با دوستان مضايقه درعمر و مال نيست ##### صد جان فداي يار نصيحت نيوش كن
ساقي كه جامت از مي صافي تهي مباد ##### چشم عنايتي به من درد نوش كن
سرمست در قباي زرافشان چو بگذري ##### يك بوسه نذر حافظ پشمينه پوش كن

......................................................................................................................